Usługi programistyczne na rzecz zagranicznych firm
Na rynku pojawia się coraz więcej firm świadczących usługi programistyczne na rzecz kontrahentów spoza Polski. W tym artykule zostały przedstawione najważniejsze zasady związane z księgowością w przypadku świadczenia tychże usług.
Miejsce opodatkowania – VAT
W przypadku świadczenia usługi programistycznej na rzecz kontrahenta z innego niż Polska kraju unijnego lub spoza UE miejsce świadczenia usług (opodatkowania) określa się w oparciu o art. 28b ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Oznacza to, że w Polsce ta usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu. Podatek VAT zostanie rozliczony przez nabywcę usługi.
Warto zaznaczyć, że fakt, że usługa ta nie podlega opodatkowaniu w kraju nie stoi na przeszkodzie do odliczania VATu od zakupów związanych z działalnością gospodarczą, o ile tylko podatnik jest czynnym podatnikiem VAT.
Wykazywanie sprzedaży na deklaracji VAT-7/VAT-7K i informacji podsumowującej VAT-UE
Usługę programistyczną na rzecz kontrahenta z innego niż Polska kraju unijnego lub spoza UE należy wykazać na deklaracji VAT w wierszu „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”. W przypadku gdy usługa jest świadczona na rzecz kontrahenta unijnego wówczas dodatkowo należy ją wykazać w wierszu poniżej, czyli „w tym świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy” a także w informacji podsumowującej VAT-UE.
Faktura w walucie obcej
Przepisy podatkowe w żaden sposób nie zabraniają aby wystawiać faktury w obcych walutach. Obowiązkiem podatnika jest jednak przeliczenie ich wartości na złotówki w celu rozliczenia PIT i VAT z urzędem skarbowym (KPiR, rejestr sprzedaży, deklaracja VAT).
Zgodnie z art. 11a ust.1. ustawy o PIT, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
Z kolei zgodnie z art. 31a ust.1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.
Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. W takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.
W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (odpowiednio ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury).
Jak fakturować ?
Faktura wystawiana na rzecz firmy spoza Polski zasadniczo zawiera identyczne elementy jak faktura na rzecz krajowego kontrahenta. Należy jednak pamiętać o pewnych dodatkowych elementach:
- W przypadku gdy usługa jest świadczona na rzecz unijnej firmy wówczas na fakturze powinny się znaleźć NIPy unijne, zarówno sprzedawcy jak i nabywcy usługi,
- W polu „Stawka VAT” należy wpisać „np”, czyli nie podlega opodatkowaniu, bądź zostawić je puste,
- Na fakturze należy dopisać adnotację „odwrotne obciążenie” lub „reverse charge”.
Podziel się nim ze znajomymi
