Jak rozliczyć podatek u źródła – szkolenie [wideo]
Podatek u źródła w dalszym ciągu powoduje wiele wątpliwości u przedsiębiorców oraz księgowych. Jak należ prawidłowo rozliczyć podatek u źródła, kto jest do tego zobowiązany oraz czym jest certyfikat rezydencji podatkowej. Zapraszam do transkrypcji z danego szkolenia.
Dzień dobry Państwu, nazywam się Piotr Ciszewski i jestem specjalistą ds. podatków w firmie inFakt. Na dzisiejszym szkoleniu zaprezentuję Państwu temat podatku u źródła – jak wygląda w praktyce i czym jest podatek u źródła. Doprecyzujemy katalog czynności, które są objęte danym podatkiem. Następnie przybliżę tematykę związaną certyfikatem rezydencji podatkowej oraz stanowiska urzędów w sprawie certyfikatu rezydencji. Pokażę na przykładzie, na czym polega ubruttowienie i kiedy je stosujemy. Dodatkowo omówię obowiązki podatnika związane z podatkiem u źródła oraz jak teoretycznie i w praktyce wygląda uzupełnienie informacji IFT.
Rezydencja podatkowa
Żeby mówić o podatku u źródła, powinniśmy doprecyzować definicję osoby fizycznej, która posiada ograniczony lub nieograniczony obowiązek podatkowy. W zależności od obowiązku podatkowego, przychód osoby fizycznej będzie opodatkowany w Polsce lub też będzie zwolniony z opodatkowania. W ustawie o podatku dochodowym w art. 3.1. określona jest definicja nieograniczonego obowiązku podatkowego. W przypadku, gdy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlega pod opodatkowanie swoich dochodów bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Natomiast ograniczony obowiązek podatkowy polega na tym, że osoby fizyczne podlegają w Polsce opodatkowaniu tylko od tych przychodów, które powstają na terenie Polski.
Analogicznie w ustawie o CIT opodatkowaniu podlegają osoby prawne, które w Polsce mają siedzibę, albo zarząd. Polega to na tym, że może się okazać, że np. dana spółka, prowadzi produkcję w Niemczech, natomiast posiada w Polsce zarząd.. Wówczas taka spółka podlega opodatkowaniu w Polsce. Za osobę, która ma miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę fizyczną, która posiada w Polsce centrum interesów życiowych lub przebywa w Polsce minimum 183 dni w roku. W przypadku osób prawnych, które podlegają pod obowiązek podatkowy w Polsce rozróżnienie na ograniczony bądź nieograniczony obowiązek podatkowy jest uzależnione od miejsca siedziby firmy lub siedziby zarządu.
Mając wiedzę na temat rezydencji podatkowej, podatnik jest w stanie sprecyzować, czy z uzyskanych przychodów powinien pobrać podatek u źródła. Ewentualnie czy podatek dochodowy będzie rozliczany bezpośrednio przez kontrahenta. Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od osób prawnych regulują kwestie przychodów uzyskanych na terenie Polski. Przed 1 stycznia 2017 roku definicja przychodów uzyskanych na terenie Polski nie była tak naprawdę doprecyzowana. Dlatego organy wydawały odmienne opinie na temat poboru podatku u źródła w tej samej sytuacji. Jeden organ określał, że od danej czynności podatek u źródła nie powinien być pobrany. Natomiast inny organ wydawał interpretację indywidualną, że w tych samych czynnościach podatek u źródła powinien być jednak pobrany.
Zmiany ustawy o podatku dochodowym
Zmiany, które zostały wprowadzone od 1 stycznia 2017 roku, zostały spowodowane brakiem definicji przychodów uzyskanych na terenie Polski. Przez to podatek u źródła stał się coraz gorętszym tematem od tego czasu. Postaram się pokazać, jak w praktyce rozliczać przychody uzyskane przez nierezydentów polskich z przychodów określonych w katalogach art. 29 ust.1 oraz w katalogu art. 21 ustawy o podatku od osób fizycznych oraz analogicznych od osób prawnych.
Katalog czynności objęte podatkiem u źródła
Katalog czynności, wymieniony w art. 29, zakłada, że w przypadku, gdy rezydent zagraniczny, czyli osoba, która nie ma miejsca zamieszkania w Polsce a firma nie ma siedziby czy zarządu w Polsce, podlega pod opodatkowanie w wysokości 20% od przychodów uzyskiwanych z należności licencyjnych, wszelkiego rodzaju praw autorskich. Dodatkowo podlega opodatkowaniu stawką ryczałtu ewidencjonowanego w wysokości 10% od przychodów uzyskiwanych przez przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Warto tu zaznaczyć, że pojawił się problem z biletami lotniczymi. Od 1 stycznia 2017 roku bilety lotnicze zostały objęte podatkiem u źródła w wysokości 10%. Natomiast z uwagi na problem z rozliczaniem takiego podatku, kupujący bilet lotniczy stosuje się metodę płatności elektronicznej. Więc przedsiębiorca nie był w stanie pobrać podatku u źródła. Od tamtego roku pojawiło się zwolnienie w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła biletów lotniczych.
W art.29 ust.1 zostały dodatkowo wymienione usługi w ustępie numer 5. Jest to tak naprawdę najważniejszy katalog czynności objętych podatkiem u źródła. Są to usługi np. doradcze, księgowe, prawnicze, reklamowe, usługi zarządcze. Dodatkowo pojawia się sformułowanie usług o charakterze podobnym. Tak naprawdę, pokazuje to, że ustawodawca nie chciał określić zamkniętego katalogu usług objętych podatkiem u źródła. Dodatkowo ten katalog będzie rozbudowany i automatycznie czynności, które będą w zamierzeniu czynnościami podobnymi, na przykład do usług gwarancji i poręczeń, mogą zostać objęte podatkiem u źródła. I tutaj na przykładzie – we wcześniej wydawanych interpretacjach podatkowych urzędy stawały na stanowiskach, że przykładowo ubezpieczenia, spełniają zupełnie inną rolę niż gwarancje i poręczenia.
Natomiast od grudnia zeszłego roku, zaczęły pojawiać się indywidualne interpretacje podatkowe, że ubezpieczenia spełnia jakąś rolę gwarancji. Przedsiębiorca, który dokonuje zakupu ubezpieczenia, ma możliwość uzyskania gwarancji w określonych sytuacjach, przez co też urzędy coraz częściej stają na stanowiskach, że ten katalog jest rozbudowany i od grudnia ubezpieczenie powinno zostać objęte podatkiem u źródła. Katalog czynności, o którym mówi ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 29 ma swoje analogiczne przełożenie na ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. I jest to właściwie ten sam katalog, wymieniony tutaj w artykule 21.
Określenie miejsca zamieszkania na terytorium Polski
Określając nieograniczony obowiązek podatkowy, należy stosować się do jednej z dwóch zasad wymienionych w ustawie o podatku dochodowym. Należy sprawdzić czy podatnik posiada centrum interesów życiowych w Polsce lub czy też przebywa w Polsce minimum 183 dni w roku podatkowym. W przypadku stwierdzenia, że np. podatnik z Niemiec nie posiada w Polsce centrum interesów, życiowych, nie posiada siedziby ani zakładu w Polsce oraz nie przebywał w Polsce przez więcej niż 183 dni. W dalszym ciągu może podlegać pod opodatkowanie w Polsce od przychodów, które zostały osiągnięte na terytorium Polski. Natomiast gdy nie osiąga przychodów w Polsce wówczas nie ma obowiązków związanych z rozliczeniem podatków w naszym kraju.
Rozgraniczenie, czy mamy do czynienia z rezydentem, czy też rezydentem zagranicznym,, pozwala nam ustalić, czy od konkretnych źródeł przychodów, wymienionych w art.29, jesteśmy zobowiązani pobrać podatek u źródła.
Pomimo, że ustawa o podatku dochodowym zakłada dwa kryteria, na podstawie których możemy ustalić rezydencję danego podmiotu, to w praktyce może się okazać, że ustalenie rezydencji nie jest taka prosta. Na przykładzie możemy pokazać, że przedsiębiorca z Niemiec może mieć centrtum interesów życiowych w dwóch krajach, dodatkowo może przebywać po pół roku w każdym z krajów. W takiej sytuacji jednoznacznie nie jesteśmy w stanie określić jego rezydencji.
Rezydencja a umowa międzynarodowa
W tym momencie warto zajrzeć do umowy międzynarodowej o zapobieganiu podwójnego opodatkowania. Zazwyczaj każda umowa zawiera, 5 kroków, na podstawie których możemy określić rezydencję podatkową danej osoby. W naszym przykładzie nie byliśmy w stanie określić rezydencji podatkowej naszego kontrahenta, gdyż posiadał centrum interesów życiowych w obu krajach oraz przebywał w każdym przez pół roku. Kolejnym krokiem w określaniu rezydencji podatkowej będzie sprawdzenie obywatelstwa. Jeżeli nasz kontrahent posiada obywatelstwo w dwóch krajach, należy przejść do kroku 4. Jako kolejny krok w umowie między Polską a Niemcami jest określenie faktycznego przebywania w konkretnym kraju, co w niektórych sytuacjach w dalszym ciągu może nie rozstrzygnąć rezydencji podatkowej.
Ostatnim, piątym krokiem, który jest wymieniony w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, jest porozumienie dwóch krajów. W przypadku umowy międzynarodowej pomiędzy Niemcami a Polską w praktyce wygląda to tak, że miejscem opodatkowania jest miejsce, gdzie mieści się faktyczny zarząd przedsiebiorstwa. Czyli, choć na podstawie wcześniej opisanych czterech kroków nadal nie mogliśmy określić rezydencji przedsiębiorcy, to można powiedzieć, że nie jest on w stanie mieć faktycznego zarządu swojej działalności zarówno w jednym jak i drugim kraju.
Rozliczenie podatku u źródła
Wszystkie przepisy ustawy o podatku dochodowym należy stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast warunkiem do zastosowania przepisów, wynikających wprost z umowy, jest posiadanie certyfikatu rezydencji podatkowej. Teraz przejdziemy właśnie do certyfikatu rezydencji podatkowej. Odnośnie certyfikatu pojawia się wiele odmiennych informacji na ten temat a to z tego względu, że jest to dokument potwierdzający miejsce siedziby podatnika oraz jego miejsce opodatkowania i jest dokumentem wymaganym i określanym przez Polskie przepisy.
Bardzo często księgowi bądź przedsiębiorcy mylą certyfikat rezydencji podatkowej z zaświadczeniem np. do VAT, potwierdzeniem prowadzenia działalności gospodarczej. Należy tutaj rozgraniczyć, że certyfikat rezydencji podatkowej nie jest takiego rodzaju zaświadczeniem. Certyfikat rezydencji podatkowej powinien być wystawiony przez uprawniony organ i na dzień jego wydania potwierdza, że, na przykład, kontrahent z Niemiec podlega pod opodaktowanie od swoich przychodów w Niemczech. Certyfikat może potwierdzać stan przeszły, czyli określać, że, na przykład, dany podmiot był rezydentem w Niemczech od maja ubiegłego roku do dnia dzisiejszego. Natomiast urzędy stoją na stanowisku, że certyfikat nie może określać stanu przyszłego, czyli nie możemy otrzymać certyfikatu rezydencji, który stwierdzi, że dany podmiot z Hiszpanii do końca 2018 roku będzie tam rezydentem podatkowym.
Co ważne – do połowy 2017 roku urzędy stały na stanowisku, że certyfikacji rezydencji podatkowej powinien być dokumentem oryginałem i najlepiej w wersji papierowej. Pomimo tego, że przepisy nie nakładają takiego obowiązku, żeby certyfikat był w wersji papierowej, to w praktyce zdarzało się, że urzędy odrzucały dokumenty inne niż papierowe oryginały.
Zmiana podejścia organów w zakresie certyfikatu rezydencji w wersji elektronicznej
Od połowy minionego roku zaczęły pojawiać się odmienne interpretacje podatkowe. Szef Krajowej Administracji Skarbowej wskazuje, że certyfikat rezydencji podatkowej, który jest utworzony przez odpowiedni organ i wydany w wersji elektronicznej, na przykład w pliku pdf, jest tak naprawdę ważnym dokumentem. Na jego podstawie podatnik może zastosować przepisy wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Co ważne – w wydawanych interpretacjach podatkowych urzędy jednoznacznie stoją na stanowisku, że jeżeli dany podmiot otrzyma takie zaświadczenie o swojej rezydencji a następnie je zeskanuje, gdyż otrzymał je w wersji papierowej i chce przesłać do swojego kontrahenta lub zamieści na swojej stronie internetowej, to tak naprawdę taki certyfikat rezydencji nie jest równoznaczny z oryginałem certyfikatu tylko jest jego kopią.
Możliwość zastosowania przepisów wynikających z umów o międzynarodowym, które mogą zakładać obniżenie stawki podatku bądź całkowite zwolnienie z obowiązku pobrania podatku –jest możliwe w przypadku posiadania certyfikat rezydencji podatkowej. Czyli w momencie, kiedy mamy obowiązek pobrania podatku u źródła na przykład od usług księgowych powinniśmy porównać stawki z ustawy i umowy międzynarodowej. Czyli na usługi księgowe mamy 20% podatku u źródła. Kolejnym krokiem jest sprawdzenie przepisów, na przykład umowy polsko-niemieckiej. Zakłada obniżoną stawkę na do 10%. Chcąc odprowadzić podatek w niższej wartości, musimy na dzień wypłaty wynagrodzenia posiadać dany certyfikat rezydencji podatkowej. Jest to potwierdzenie, że mamy do czynienia z kontrahentem, który w Polsce podlega pod opodatkowanie jedynie od przychodów uzyskanych na terenie Polski.
Odpowiedzialność za rozliczenie podatku
Obowiązek rozliczenia podatku u źródła, spoczywa na płatniku, czyli osobie która wypłaca wynagrodzenie. W przypadku, kiedy podatnik nie ma faktycznej możliwości poboru podatku, lub dokonał na przykład zakupił oprogramowanie ze Stanów Zjednoczonych i nie rozliczył podatku dochodowego, bo nie wiedział, że ciąży na nim taki obowiązek. Wówczas ma możliwość zastosowania mechanizmu ubruttowienia. Polega on na przyrównaniu wypłaconego wynagrodzenia do wartości pomniejszonej o podatek u źródła. Na przykładzie w przypadku, gdy mamy do czynienia z przedsiębiorcą, który wypłacił 1000 euro wynagrodzenia na rzecz kontrahenta w Niemczech za usługę należności licencyjnej, czyli prawo do rozporządzania grafiką, jej udostępniania, umieszczania, podatnik miał obowiązek pobrania 20% podatku.
Nie będziemy tu poruszać kwestii umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czy miał możliwość zastosowania obniżonej stawki podatku. Natomiast sama kwestia nierozliczenia podatku u źródła nie zwolni go z obowiązku zapłaty tego podatku. Stosując ubruttowienie wartość 1000 euro należy przyrównać do 80% wartości całego wynagrodzenia. Czyli jest to po prostu kwota, która już została pomniejszona o podatek u źródła. Dlatego, rozliczając podatek u źródła, nie należy zwiększać jej o 20%, żeby wynikało z niej na przykład 1200 euro. Wówczas będzie to nieprawidłowa wartość podatku. Musimy przyrównać 1000 euro, do 80%, przez co 100% da nam wartość 1250 euro. I, tak naprawdę, podatnik będzie zobowiązany do rozliczenia 250 euro z własnej kieszeni.
Co ważne – wartość zapłaconego podatku u źródła, który jest pewnego rodzaju karą, za to, że podatnik nie rozliczył tego podatku, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu. Czyli, na przykład, jeśli podpiszemy umowę z osobą z zagranicy, w której nie zawieramy żadnej informacji o tym, że podatnik jest zobowiązany do rozliczenia tego podatku z własnej kieszeni, wówczas nie będzie to stanowiło kosztów uzyskania przychodu.
Obowiązki
Co do samych obowiązków związanych z rozliczeniem podatku u źródła, to bardzo ważnym elementem jest, czy polski przedsiębiorca wypłaca wynagrodzenie na rzecz osoby fizycznej bądź osoby fizycznej, która prowadzi działalność gospodarczą lub też czy wypłaca wynagrodzenie na rzecz osoby prawnej. Same obowiązki związane z rozliczeniem podatku u źródła, to pobranie podatku u źródła w momencie wypłaty wynagrodzenia. W przypadku, gdy pobieramy wynagrodzenie wypłacane osobie fizycznej, mamy obowiązek wpłacić to do urzędu skarbowego właściwego według swojego miejsca zamieszkania do 20-go dnia miesiąca, po którym pobraliśmy ten podatek. W przypadku osób prawnych – jeżeli pobraliśmy wynagrodzenie na rzecz osoby prawnej, mamy obowiązek pobrać podatek i do 7-go dnia kolejnego miesiąca odprowadzić go do urzędu skarbowego, ale tutaj – do urzędu skarbowego właściwego do spraw opodatkowania osób zagranicznych.
Kolejnym obowiązkiem jest udokumentowanie pobrania podatku. Czyli w przypadku osób fizycznych mamy obowiązek sporządzić deklarację PIT-8AR. Należy ją przesłać do 31 stycznia kolejnego roku, po którym pobraliśmy podatek. W przypadku, kiedy pobraliśmy podatek u źródła z wynagrodzenia wypłaconego na rzecz osoby prawnej, mamy obowiązek sporządzić deklarację CIT-10Z, a następnie przesłać ją do końca pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego po roku, w którym pobraliśmy podatek u źródła. I tutaj warto zaznaczyć, że w przypadku osób prawnych rok podatkowy może nie być tożsamy z rokiem kalendarzowym.
IFT
Ostatnim obowiązkiem wynikającym z podatku u źródła jest przesłanie informacji IFT. Jest to informacja o wysokości przychodu osiągniętego przez rezydenta zagranicznego, czyli przez kontrahenta, który nie posiada stałego miejsca zamieszkania lub zarządu w Polsce od czynność wymienionych w katalogu w art. 29 ustawy o PIT. IFT należy przesłać zarówno do podatnika jak i do urzędu skarbowego właściwego w sprawie opodatkowania osób zagranicznych, które są wyspecjalizowane w tym zakresie. Właściwe urzędy wymienione są w rozporządzeniu Ministra Finansów odnośnie właściwości urzędów skarbowych.
IFT dzieli się na IFT-1 i IFT-2. W zależności od tego, czy wynagrodzenie jest wypłacane na rzecz osób fizycznych czy prawnych przesyłamy dla osób fizycznych IFT-1R i IFT-2R w przypadku osób prawnych.
Rozliczenie podatku u źródła w praktyce
Żeby pokazać, jak to wygląda w praktyce, omówimy przypadek przedsiębiorcy, który świadczy usługi informatyczne. Prowadzi w Polsce firmę, świadczy usługi w zakresie projektowania stron www, publikuje artykuły na blogach, udostępnia moc obliczeniową swoim kontrahentom za pośrednictwem usług w chmurze. W roku 2017 nasz przedsiębiorca dokonywał różnego rodzaju transakcji. W pierwszej kolejności zakupił grafikę od kontrahenta z USA. Potem wykupił abonament do bazy zdjęć, czyli wykupił sobie dostęp do jakiegoś serwisu, na którym miał możliwość pobierania zdjęć i umieszczania ich na swoim blogu. Zaznaczmy, że nie miał możliwości udostępniania tych zdjęć odpłatnie – mógł wykorzystywać je tylko na swój użytek. Dodatkowo przedsiębiorca nabył licencję na usługi w chmurze, które w dalszych krokach może odsprzedawać. Wykupił oprogramowanie, które może udostępniać swoim klientom za dodatkową opłatą. Kolejna transakcja – odsetki. Przedsiębiorca wypłaca odsetki na rzecz kontrahenta z Francji. I ostatnią transakcją będzie zakup biletów lotniczych, ale z pozarozkładowego planu lotów.
Krok 1 – Sprawdzenie obowiązku pobrania podatku u źródła
W pierwszym kroku dany przedsiębiorca powinien określić, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym, czy dane czynności mogą podlegać podatkowi u źródła. W przypadku kontrahenta z USA, zgodnie z art. 29 ust.1 pkt.1, należności licencyjne będą objęte podatkiem w wysokości 20%. Jeżeli klient dokonał zakupu grafik, które wykorzystuje na swojej stronie internetowej, uzyskuje z tego tytułu korzyści majątkowe, przez co pojawi się obowiązek pobrania podatku w wysokości 20%. Kolejna transakcja – zakup zdjęć, do których nie nabywa żadnych praw. Czyli nie mówimy o należnościach licencyjnych – w interpretacjach podatkowych określa się, że jeżeli przedsiębiorca wykorzystuje zdjęcia, materiały, których nie udostępnia odpłatnie dalej i jest ostatecznym nabywcą takich usług, to nie powstaje obowiązek pobrania podatku w tym przypadku. W przypadku usług w chmurze, o co często klienci pytają, ważne będzie rozgraniczenie, czy dane usługi są usługami o charakterze podobnym do udostępniania mocy obliczeniowej.
Jeżeli, na przykład, przedsiębiorca wykupiłby tylko taką usługę w chmurze, gdzie będzie tylko archiwizował swoje dane, nie będzie udostępniał tego nikomu, nie będzie odsprzedawał i pobierał korzyści, wówczas będzie to zwolnione z obowiązku pobrania podatku u źródła. Ale w przypadku naszego przedsiębiorcy, który nabywa licencję z Wielkiej Brytanii w celu udostępniania i odsprzedaży mocy obliczeniowej kolejnym klientom, wówczas, zgodnie z art. 29 ust.1 pkt. 5, będzie to objęte podatkiem u źródła w wysokości 20%. Kolejną transakcją była wypłata odsetek na rzecz francuskiego kontrahenta. I tutaj odsetki także są opodatkowane podatkiem u źródła w wysokości 20%. Ostatnią transakcją był zakup biletu lotniczego i w tym przypadku bilety lotnicze z pozarozkładowych planów lotów są objęte podatkiem u źródła w wysokości 10%.
Krok 2 – Sprawdzenie umów międzynarodowych
Czyli w pierwszym kroku przedsiębiorca musiał określić, czy dokonane transakcje mieściły się w katalogu czynności objętych podatkiem u źródła. Drugim krokiem powinno być sprawdzenie przepisów, wynikających z umów o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu, w których stroną jest Polska. Powiedzmy, że w naszym przykładzie przedsiębiorca sprawdził umowę międzynarodową między Polską a USA i okazało się, że w tej umowie wyszczególniona jest stawka 10%, czyli, tak naprawdę, przedsiębiorca nie musiał pobierać 20% podatku od danej transakcji, lecz powinien pobrać 10% pod warunkiem, że posiada certyfikat rezydencji podatkowej. W naszym przykładzie zrobimy tak, że nasz przedsiębiorca na dzień wypłaty wynagrodzenia nie uzyskał certyfikatu rezydencji podatkowej.
Odnośnie transakcji między kontrahentem z Niemcami przedsiębiorca nie musiał sprawdzać międzynarodowej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, ponieważ dana transakcja nie mieściła się w katalogu czynności, objętych podatkiem u źródła. W transakcji z Wielką Brytanią klient, który dokonał zakupu licencji na możliwość udostępniania mocy obliczeniowej usług w chmurze, umowa znów zakłada możliwość obniżenia podatku do 5% i, powiedzmy, że w tej transakcji certyfikat rezydencji podatkowej został już udostępniony naszemu przedsiębiorcy na dzień wypłaty wynagrodzenia. Co do odsetek, do kontrahenta z Francji.
Odsetki objęte są podatkiem u źródła w wysokości 20%, ale w naszym przykładzie przedsiębiorca sprawdził umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wynika z niej, że odsetki są całkowicie zwolnione z obowiązku pobrania podatku, widząc, że usługa jest zwolniona z obowiązku pobrania podatku, nie dokonał żadnych czynności odnośnie rozliczenia podatku u źródła.W przypadku transakcji z Włochami zakupiony bilet lotniczy w myśl ustawy o podatku dochodowym był objęty podatkiem u źródła, natomiast znowu, pojawiło się zwolnienie z obowiązku pobrania podatku wynikające z umowy międzynarodowej Polska-Włochy. Tutaj przyjmiemy, że, tak naprawdę, przedsiębiorca, widząc art. 29 ust.1 pkt. 4 ustawy o podatku dochodowym, w którym jest wyszczególnione, że nie pobiera się podatku u źródła od biletów lotniczych z rozkładowego planu lotów stwierdził, że pomimo tego, że on zakupił lot pozarozkładowy, może korzystać ze zwolnienia. Na dzień wypłaty wynagrodzenia posiadał certyfikat rezydencji podatkowej z uwagi na wcześniejszą współpracę.
Krok 3 – Rozliczenie podatku u źródła
Po sprawdzeniu przepisów, wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, podatnik powinien rozliczyć dany podatek u źródła. I teraz – w transakcji z USA z naszej ustawy o podatku dochodowym wynikał obowiązek poboru 20% podatku, natomiast umowa o międzynarodowym unikaniu zakłada obniżenie do 10% z tym, że nasz przedsiębiorca nie posiadał certyfikatu rezydencji podatkowej, przez co nie miał prawa do zastosowania obniżonej stawki i był zobowiązany do pobrania 20% podatku u źródła od wypłaconego wynagrodzenia.
W przypadku Wielkiej Brytanii nasz przedsiębiorca miał certyfikat i miał prawo do zastosowania obniżonej stawki z 20% do 5%. W przypadku transakcji z Francją przedsiębiorca wypłacił odsetki w wysokości 300 euro. Umowa o międzynarodowym unikaniu podwójnego opodatkowania zakładała zwolnienie odsetek z obowiązku pobrania podatku. Nasz przedsiębiorca nie dokonał żadnych czynności związanych z rozliczeniem tego podatku. Pomimo tego, że umowa zakładała zwolnienie, nie uzyskał certyfikatu rezydencji podatkowej, przez co jedynym rozwiązaniem dla niego będzie ubruttowienie. Przedsiębiorca powinien przyrównać wartość wypłaconych odsetek jako wartość pomniejszona o podatek u źródła.
Dodatkowo będzie zobowiązany z własnej kieszeni odprowadzić 75 euro do urzędu skarbowego. Co do transakcji zakupu biletów lotniczych – pomimo tego, że przedsiębiorca dokonał zakupu biletu z pozarozkładowego planu lotów i zastosował zwolnienie wynikające z art. 29, błędna kwalifikacja przychodu nie spowoduje u niego żadnych konsekwencji, ponieważ posiadał certyfikat rezydencji podatkowej a dodatkowo umowa o międzynarodowym opodatkowaniu między Polską a Włochami też zakłada zwolnienie z podatku u źródła.
Krok 4 – Obowiązki związane z składaniem deklaracji
Po pobraniu podatku przedsiębiorca ma obowiązek wypełnić PIT-8AR i wysłać go do końca stycznia roku kolejnego po roku, w którym pobrał podatek. PIT-8AR wysyła do urzędu skarbowego właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania. Następnie do końca lutego kolejnego roku, po którym pobrał podatek u źródła ma obowiązek przesłać informację IFT-1R w wersji elektronicznej do urzędu skarbowego właściwego w sprawie opodatkowania osób zagranicznych. Warto zaznaczyć, że IFT ma tak naprawdę 3 terminy składania. W przypadku, kiedy przedsiębiorca chciałby złożyć deklarację w formie papierowej, powinien złożyć ją do końca stycznia kolejnego roku. W przypadku wersji elektronicznej może ją złożyć do końca lutego. Natomiast na żądanie podatnika ma obowiązek przesłać podatnikowi informację IFT-1 do 14 dni od złożenia wniosku.
Podsumowanie
Czyli, tak naprawdę, wszystkie transakcje, w których polski przedsiębiorca wypłaca wynagrodzenie na rzecz zagranicznego kontrahenta, zawsze powinny być sprawdzone. Czy są obarczone podatkiem u źródła. I, po kolei, jeżeli jesteśmy w stanie sprawdzić, czy mamy obowiązek rozliczyć podatek u źródła, powinniśmy sprawdzić, gdzie nasz kontrahent posiada rezydencje. Następnie powinniśmy sprawdzić, jakie przepisy w tym zakresie pokazuje ustawa o podatku dochodowym. Czy dane wynagrodzenie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem u źródła. Jeżeli się okaże, że wynagrodzenie, wypłacone na rzecz kontrahenta zagranicznego, mieści się w katalogu czynności objętych podatkiem u źródła, to kolejnym krokiem jest sprawdzenie, czy umowa międzynarodowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zakłada możliwość zwolnienia z tego podatku. Musimy mieć na uwadze, że certyfikat rezydencji podatkowej jest niezbędny elementem do zastosowania przepisów wynikających z umowy międzynarodowej.
I to byłoby na tyle, jeśli chodzi o rozliczanie podatku u źródła. Dziękuję bardzo.
Podziel się nim ze znajomymi
